De afsluiter van onze stage

Zaterdag 27 augustus
Samen met Marie-Noël gingen we vandaag naar een centre de santé in Kavumu.

Aan dit centrum hebben we ondermeer medisch materiaal en bedden geschonken.
Het centrum is nog maar enkele maanden oud en voorlopig hebben ze nog heel weinig materiaal. Aangezien het gebouw niet zo groot is, kon er maar een beperkt aantal bedden geplaatst worden. We zagen wel dat er nog heel wat medisch materiaal tekort kwam. We gaan proberen om via Action d’Espoir nog meer medisch materiaal te schenken.

In dit centrum deelden we ook de condooms uit die we van Euroglider gekregen hadden. De dokters verzekerden ons dat ze op een goede manier gebruikt zouden worden.

Namiddag hadden we tijd om onze blog bij te werken. We kregen nog bezoek van Pichaut. Hij gaf ons een aantal armbanden. Even later vroeg hij of we het niet zagen zitten om een Belgische verloofde te zoeken voor zijn goede vriend. Hij zou ons zijn foto mailen en een korte beschrijving van de vriend. Toen gaf hij toe dat hij zelf ook wel op zoek was naar een blanke verloofde. Dus, moesten er geïnteresseerden zijn…

’s Avonds waren we uitgenodigd bij een goede vriend van Jean-Baptiste. De vriend was degene die ons ook had uitgenodigd voor het trouwfeest. Het huis waarin hij woonde was er mooi. We werden weer heel vriendelijk ontvangen en er werden ons allerlei bieren aangeboden. Het eten was heel lekker, vooral de “sambussa’s”. Dat zijn kleine gefrituurde driehoekjes gevuld met ondermeer gehakt en groenten.
Zij nodigden ons uit om morgen een boottocht te maken. Er was blijkbaar een bijeenkomst van de ‘Lions’ op de boot. Helaas hadden we met Marie-Noël afgesproken om morgen naar Katana te gaan. De dagen beginnen heel erg snel te korten!

Zondag 28 augustus
Marie-Noël zou ons rond elf uur komen halen. We ruimden onze kamers op en genoten even van de zon. Ondertussen was het al twaalf uur en ze was er nog steeds niet. Om half één konden we eten maar Marie-Noël was nergens te bespeuren. Om kwart na één kwam ze eindelijk aan in de Procure. Het was hevig beginnen te stortregenen. We zochten vlug onze regenjassen. Fidel was vandaag onze chauffeur. Hij had zijn hele familie meegenomen! Het was een gezellige bedoening. Eerst bezochten we het klooster Murhesa. Hier woonden zusters die zelf fruitwijnen maakten. We kochten er een aantal flessen ananas-, honing- en kersenwijn. Na deze stop reden we verder naar het centre de santé in Kavumu. We hadden namelijk nog wat extra materiaal aan de kant gelegd om aan dit centrum te schenken.
Normaal gezien zouden we ook nog in Katana een aantal warmwaterbronnen bezoeken. Door de hevige stortbuien was de weg echter heel modderig geworden. Marie-Noël vond het beter om terug te keren. We stopten nog eens aan het klooster. Marie-Noël had spaghetti bereid voor ons allemaal. Het was heel gezellig met Fidel en zijn familie.
We amuseerden ons ook heel goed met zijn kleine kinderen!

Om 17.30uur waren we terug in de Procure. We moesten ons snel omkleden want we waren uitgenodigd door de vrouw van dokter Eugène. Dokter Eugène is een Congolese dokter die momenteel in België aan het specialiseren is. We hebben hem al ontmoet bij Paulien haar thuis. De vrouw van Eugène, Georgine, ontving ons erg hartelijk. Ze had een lekkere maaltijd laten klaarmaken. Er stond een grote berg fufu op ons te wachten, maar daar bedankten we liever voor. Na een maand Congo heeft de fufu ons nog altijd niet kunnen overtuigen van zijn zogenaamde heerlijke smaak!
Na het eten bezochten we de privékliniek van dokter Eugène. Hier werkten nog een aantal andere specialisten. De kliniek was erg netjes en vrij goed uitgerust.

Maandag 29 augustus
Onze laatste stagedag! De tijd is voorbijgevlogen in het ziekenhuis.
Op de afdeling pediatrie duurde de zaalronde heel wat langer dan anders. Er was namelijk een stagiair die zijn patiënten moest voorstellen aan de dokter, maar hij had zijn werk niet goed gedaan. Hij was heel wat onderdelen van het fysieke onderzoek vergeten uit te voeren. Hij loog tegen de arts toen die vroeg of hij bij een bepaalde patiënt de longen geausculteerd had. Zelfs toen de moeder van het patiëntje bevestigde dat hij niet geluisterd had, bleef hij ontkennen! De stagiair had dit weekend wacht gehad en er was een nieuw patiëntje binnengekomen. Nadat het patiëntje 24uur in het ziekenhuis gelegen had, was het deze ochtend overleden. De stagiair had niet eens de moeite gedaan om uit te zoeken waaraan het kindje gestorven was. De arts maakte zich er kwaad en zei dat de stagiair gestraft zou worden.
Later vertelde de stagiair ons dat hij pediatrie niet interessant vond en dat hij chirurg wou worden. Sofie en Paulien konden niet begrijpen dat hij met zo’n houding een goede arts zou kunnen worden. Hij wist zelfs het verschil tussen hemorragie en hemolyse niet!

Op de afdeling chirurgie maakten Saartje en Jolize ook schokkende zaken mee. Er kwam een vrouw binnen die pas bevallen was. Ze verloor enorm veel bloed. Het bloedverlies was zo groot dat ze grofweg in haar eigen bloed lag! Na heel wat discussie en tijdsverlies, werd er besloten om bloed bij te geven omdat de bloeddruk veel te laag was.

Na onze stage hadden we nog de tijd om met Prof. Rigo te praten. Aangezien hij ook vanalles te doen heeft, is het niet eenvoudig om samen te komen.

We trokken daarna het centrum in om nog een laatste stof voor Sofie te kopen.
Eenmaal terug in de Procure pakten we onze valiezen al deels in. Het was niet eenvoudig om alle souvenirs zo veilig mogelijk weg te stoppen.

Vlak naar het eten kwam Pichaut langs met de overige twee tassen. Helaas was het model echt niet mooi. Daarom besloten we om een kaart te trekken en zo de twee mooie en de twee veel minder mooie (alias lelijke)  modellen te verdelen. Sofie en Jolize waren de gelukkigen. Saartje en Paulien kregen het ‘minder mooie’ model toegewezen. Maar zoals het spreekwoord zegt: ‘een gegeven paard kijkt men niet in de bek’.
Na het eten leerden we de econoom ‘hartenjagen’ spelen.

Dinsdag 30 augustus
We hadden voormiddag tijd vrijgemaakt om medisch materiaal af te geven in het universitaire ziekenhuis van Bukavu. Een aantal dokters gaven we persoonlijk een Littmann stethoscoop. Onder andere dokter Patrick van interne zorgen en dokter Serge van pediatrie kregen er een. Ook André besloten we er toch maar één te geven. Alain, de vriendelijke studentenvertegenwoordiger gaven we eveneens een stethoscoop.

Na het uitdelen van het materiaal, hadden we de tijd om in de zon te gaan liggen. Dat hadden we deze stage zo goed als niet kunnen doen.
Ook na het middageten lagen we nog even in de zon.

’s Avonds hadden de econoom en de rector een klein afscheidsfeestje voor ons georganiseerd!
We kregen allerlei dranken aangeboden als aperitief en kaas en salami.
Als avondeten hadden ze speciaal voor ons veel salade, worteltjes, tomaat en puree gemaakt.
En er was veel mango als dessert!

Adabert kwam ook nog langs met onze pagnes! Ze waren best mooi!
De avond verliep heel erg gezellig en we vonden het jammer toen het al voorbij middernacht was en we ons bed in gingen. We zullen de Procure nooit vergeten!

Woensdag 31 augustus
De chauffeur kwamen samen met Prof. Rigo mooi op tijd. We hadden nog net de tijd om vlug een boterham te eten en van iedereen afscheid te nemen. Zelfs de rector was vroeg opgestaan om ons uit te zwaaien.
We vertrokken rond iets voor zeven.

De rit verliep vlot in het gammele busje. Het comfort met de jeep is duidelijk groter, maar zo’n busritje was ook best gezellig.
Rond 12uur waren we al in Bujumbura. Aangezien onze vlucht pas rond half acht ’s avonds was, besloten we om eerst nog naar het hotel Club du Lac Tanganyika te gaan (hier hebben we ook de eerste nacht geslapen). Daar aten we op ons gemak en genoten we van het stralende weer!
Een navette van het hotel bracht ons ’s avonds naar de luchthaven.
De vlucht had wel wat vertraging, maar voor de rest verliep alles goed. Het was wel vreemd dat zelfs op de luchthaven van Bujumbura de stroom regelmatig uitviel!

Donderdagochtend kwamen we veilig en wel aan op de luchthaven van Zaventem!