Terug in l'hôpital général

Zaterdag 20 augustus
We hadden gepland om het dit weekend een beetje rustig aan te doen. Normaal zouden we een wandeling gaan maken met Marie-Noël. We hadden haar gisterenavond gestuurd, maar ze zou ons nog iets laten weten. Zaterdagvoormiddag deden we onze was aangezien de zon volop scheen. Daarna genoten we van de zon. Helaas werden we voortdurend aangevallen door mieren.
Uiteindelijk bleek Marie-Noël toch geen tijd te hebben. We besloten om zelf op souvenirjacht te gaan. Toen we aan de econoom van de Procure het adres van een goede souvenirwinkel vroegen, stelde hij voor om met ons mee te gaan. Anders zouden we volgens hem veel te veel moeten betalen. Hij ging ons helpen bij het onderhandelen.

Het kopen van souvenirs duurde langer dan verwacht. Het bleek niet eenvoudig om niet afgezet te worden. Maar na heel wat gepraat en het toepassen van allerhande onderhandelingstechnieken, hadden we heel wat leuke spulletjes kunnen kopen aan een redelijke prijs! We hadden het gevoel dat we terugkwamen van een succesvolle soldenjacht!

De avond brachten we op een rustige manier door met enkele kaartspelletjes.
Er kwam wel nog iemand (Pidju) langs die we blijkbaar in Kaniola ook ontmoet hadden. Hij werkte deels bij Action d’Espoir. Hij had enkele tassen voor ons laten maken uit een pagne. Hij had twee modellen laten maken. Helaas was het ene model niet zo mooi. Hij zei dat hij ging vragen aan de couturier om die andere twee tassen ook in het mooie model te maken.

Zondag 21 augustus
Aangezien we ons nu in een vrij katholiek land bevinden, konden we het aanbod van de econoom niet weigeren. Hij vroeg of we mee wilden gaan naar de jongerenmis van tien uur. De kapel lag op een kleine tien minuten rijden van de Procure. We kwamen te vroeg aan, de vorige mis was nog bezig. Daarom besloten we om even in de schaduw te wachten. Opeens werden we omringd door een hele groep kinderen. Ze bleven rond ons staan en bekeken ons grondig. Het was wel vreemd want zó interessant waren we nu ook niet!

De mis viel een beetje tegen. Het duurde meer dan twee uur en de priester was moeilijk te verstaan.

Na het middageten wilden we even uitrusten en een boek lezen. Lang konden we echter niet lezen, Pichout wou ons graag zijn huis laten zien. Hij woonde op enkele minuten wandelen van de Procure. Toen we bij zijn thuis zaten, voerde hij een monoloog over zijn project. Hij brengt misbruikte vrouwen samen en biedt hen een stukje land aan waarop ze allerlei gewassen kunnen telen.  We vonden zijn ideeën wel goed, maar hij kon ons niet overtuigen van de duurzaamheid van zijn project.  Hij was enorm vriendelijk en had zelfs speciaal voor ons tassen laten maken uit de typische Afrikaanse stoffen. We vonden dit een beetje vreemd, aangezien we hem nog niet zo lang kenden.  Op het einde kwam de aap uit de mouw: hij zocht nog sponsors voor zijn project! We hebben ondertussen al vaker gemerkt dat in Congo meestal niets voor niets is.

Rond vier uur keerden we terug en even later begonnen we te koken. Inderdaad, wij zouden zelf het avondeten maken in de Procure! We hadden besloten om een lekkere spaghetti te maken, puree, gehaktballetjes en kool. Onze spaghettisaus was een echt succes, het werd door iedereen gesmaakt! Ook de puree, gehaktballetjes en de kool deden het goed.
Die avond waren er ook Fransen van de ngo Caritas. Zij vonden het eten erg lekker en zongen zelfs voor ons om ons te bedanken. Ze wilden echter ook allemaal een glas wijn van het wijntonnetje dat we gekocht hadden, hierdoor slinkte onze voorraad zienderogen! Onze wraak zal zoet zijn ;)!!

Maandag 22 augustus
Na een onderbreking van 2 weken gingen we vandaag terug naar het hôpital général van Bukavu. Sofie en Paulien begonnen op de afdeling chirurgie en Jolize en Saartje op pediatrie.

Op pediatrie deden Jolize en Saartje mee met de tour de salle. Ze werden hierbij vergezeld door 14 studenten dieetkunde en verpleegkunde. Hierdoor was het soms trekken en duwen om tot bij de patiënt te komen, maar ze wisten hun mannetje te staan. De dokter wou echter dat we het goed begrepen en deed uiterste best om ons nadien elke casus nog eens in het Engels uit te leggen. We hebben echter al gemerkt dat het Engels wat Congolese haren bevat en dat het voor ons soms makkelijker is de Franse uitleg te verstaan. De casussen die ze zagen waren erg interessant en zeer afwisselend. Ook bezochten we de afdeling neonatologie. Hier lagen prematuurtjes en neonaten met andere problemen zoals een infectie. De twee kleinste baby’tjes wogen slechts 1kg en maakten deel uit van een drieling, waarvan er eentje enkele dagen geleden overleden was. De dokter zei dat hij hoopte dat de andere twee zouden overleven. En wij hopen mee!

Aangekomen op de afdeling chirugie kwamen Paulien en Sofie te weten dat er vandaag waarschijnlijk geen operaties zouden doorgaan, aangezien ze vorige zaterdag een nieuwe vloer hadden gelegd en de operatiezaal nog niet gepoetst was. Gelukkig werden we ondertussen opgevangen door dokter Patrick op de afdeling intensieve zorgen. Hij besprak samen met ons de aanwezige patiënten. Hierna hebben we een ‘mega’ wonde verzorgd van de halsfascia, met hulp van een verpleegkundige. De patiënte was een diabetici, die als complicatie een abces had opgelopen omdat ze haar medicatie niet had ingenomen. Rond 11 uur kwamen ze ons eindelijk roepen voor een operatie van een 7-jarige jongen, voor een niet ingedaalde testis. Terwijl de operatie bezig was, vertelde de chirurg dat hij al vaker in België was geweest. Sofie vertelde dat ze dichtbij Maastricht woonde, een Nederlandse stad. De dokter reageerde verbaasd en vroeg of het de stad was, waar de bekende ‘ Mississippi ’ lag. Sofie vroeg haar af of ze het wel goed begrepen had, maar aan zijn reactie te zien zat ze juist en ging het wel degelijk over de bekende legale drugsboot. Ze durfde wel niet vragen of hij al een bezoekje had gebracht aan de boot.

Na onze dag in het ziekenhuis besloten we een korte wandeling te maken doorheen de stad. We moesten namelijk onze pagnes nog gaan afhalen bij de kleermaker. Onderweg bezochten  we nog wat plaatselijke marktkraampjes. We waren iets te vroeg bij de kleermaker, want de twee heren waren nog bezig aan onze kleedjes. We besloten eerst iets te gaan drinken en erna terug te keren. We waren vrij moe van het wandelen in combinatie met de hete zon en snakten naar een koud drankje. We kwamen een cafeetje tegen met een klein terrasje, ideaal voor onze vermoeide benen. We zaten nog maar enkele minuten toen een Congolees ons aansprak. Hij wist dat we stage deden in het ziekenhuis (we vallen namelijk op) en nodigde ons uit aan zijn tafel. Samen met nog 2 andere studenten geneeskunde en 2 studenten agricultuur dronken we nog een pintje (Primus, een Congolees bier). Het pintje smaakte en de studenten waren ijverig met het bijschenken. We moesten meermaals zeggen dat we echt wel bij de kleermaker moesten zijn en uiteindelijk vertrokken we met een uurtje vertraging. De kleermakers waren nu wel klaar met onze kleding en het was tijd om ze te passen! Het werd al gauw een lachwekkende bedoening toen zowel Saartje als Sofie stikten in hun topje. Het kleedje van Paulien was erg strak en Jolize moest wel erg veel moeite doen om haar achterste in haar rok te krijgen. De kleermakers lachten zich een breuk en begonnen al snel te retoucheren. Onze kleren pasten keer na keer wat beter, al was het soms nodig een kledingstuk tot drie keer terug onder de naaimachine te leggen. Ondertussen werd het al bijna donker en moesten we ons naar de Procure haasten. Onderweg stopten we nog even in een plaatselijke supermarkt met Europese voedingsmiddelen en kochten we ons nog wat chips. Even later bleek het al redelijk donker en besloten we dat het veiliger was een taxi te nemen. Deze zette ons keurig af aan de Procure. We hadden post; we zijn morgen uitgenodigd voor een ‘Cultureel & wetenschappelijk café’ ter gelegenheid van het einde van het academiejaar. Na een lange dag keken we uit naar een deugddoende douche. De teleurstelling was groot toen er geen water bleek te zijn, ook het internet deed het niet. Na een vermoeiende dag (met veel zweet) gingen we (bestoft) slapen.