Verdere stagedagen in Hôpital général de Bukavu

Dinsdag 23 augustus
De tweede stagedag begon voor Sofie en Paulien op een typische Congolese manier: met de nodige vertraging. Het duurde enorm lang vooraleer de eerste operatie begon!
Het was een meisje van vijftien jaar dat door een vrachtwagen was aangereden. De tibia in haar linkerbeen was hierdoor gebroken. De rechter femur was eveneens gebroken. Verder had ze aan de achterkant van haar been een gigantische open wonde. Hiervoor zou er een huidgreffe nodig zijn.
Na deze operatie duurde het enorm lang vooraleer de volgende operatie kon beginnen. We vonden het wel jammer dat we bijna een anderhalf uur moesten wachten. De volgende patiënt was ook het slachtoffer van een verkeersongeval. Haar kniegewricht moest hersteld worden.

Jolize en Saartje deden de gebruikelijke zaalronde op pediatrie. Een baby’tje dat sepsis had opgelopen en lange tijd in een centre de santé onvoldoende behandeld was, was op de afdeling aangekomen. Het zag er niet zo goed uit. De dokter deed nog alles wat hij kon maar uiteindelijk overleed hij in de late namiddag. De dokter legde uit dat het vaker gebeurde dat patiënten pas heel laat, en meestal dan te laat, naar het ziekenhuis komen. Niet zo onbegrijpelijk als je in een dorpje woont op enkele dagen wandelen van de stad, maar toch konden we het maar moeilijk vatten.

Om half twee gingen we naar het ‘culturele en wetenschappelijke café’. Dit was een afsluiter van het studentenjaar van de faculteit geneeskunde. De hele dag waren er allerlei voordrachten. We volgden een voordracht over obesitas en over het systeem van ziekteverzekering in Zuid-Kivu. Er is hier een groot probleem dat slechts heel weinig Congolezen een ziekteverzekering hebben. Hierdoor kunnen ze vaak de kosten van de ziekenhuisopname niet betalen.
Als afsluiter volgden we de finale van de quiz ‘Genie medicale’ mee. Wij vonden de vragen best moeilijk, zeker omdat ze in het Frans vragen.

’s Avonds belde Jean-Baptiste ons om ons uit te nodigen voor het trouwfeest van zijn schoonzus. We kijken er naar uit!

Woensdag 24 augustus
Sofie en Paulien hadden voormiddag iets meer geluk dan de vorige dagen: de eerste operatie begon al rond kwart voor negen. De patiënt was een jongen van 15jaar die onlangs besneden werd in een klein ruraal ziekenhuis. Het was heel slecht gedaan waardoor hij nu opnieuw geopereerd moest worden. Daarna zagen we een besnijdenis bij een klein baby’tje. Besnijdenissen gebeuren hier meestal op heel jonge leeftijd bij bijna alle jongens.
Tenslotte volgden we nog een operatie aan het ruggenmerg van een slachtoffer van een verkeersongeluk. Het was een boeiende stagedag!

Saartje en Jolize volgden weer mee met een toer door de zaal op pediatrie en intensieve zorgen. Daar ondervonden ze dat de regelmatige stroomonderbrekingen een groot probleem vormen voor het ziekenhuis en vooral voor de patiënten. Zo liggen de beademingstoestellen regelmatig enkele uren uit of zijn ze gewoon stuk en duurt het dagen voor ze gemaakt zijn, waardoor de patiënten dan gewoon niet beademd worden. Met alle gevolgen van dien.

Na onze stage gingen we nog even de stad in om een cadeau te kopen voor de trouw ’s avonds.
We hadden al eerder geïnformeerd welke gebruiken er hier de gewoonte zijn op vlak van cadeaus. Uiteindelijk kochten we een mooie set glazen. Onderweg kochten we ook nog wat souvenirs (na weer wat onderhandelen).

We hadden nog tijd om een frisse douche te nemen aangezien we allemaal heel erg bezweet waren van onze stage en de wandeling door de stad. Het was echt een warme, stoffige dag.
Toen konden we ons klaarmaken voor het feest. Met veel vreugde deden we onze pagnes aan.

Jean-Baptiste kwam ons rond half zeven (met de nodige Congolese vertraging) oppikken aan de Procure.
Het was een hele belevenis zo’n trouw. Het feest begon met een echte ceremonie voor het geven van de cadeaus. Het getrouwde koppel kreeg ondermeer drie koeien, waarvan twee melkkoeien, en een stier. Toen moest het koppel een aantal nummers dansen, de rest van de zaal bleef nog zitten. Er was enorm veel volk (meer dan 150 mensen) en dit was blijkbaar alleen het feest voor de familie en vrienden van de bruidegom. Het feest voor de familie en vrienden van de bruid was enkele dagen geleden doorgegaan.
Toen mochten we aanschuiven aan het buffet. We genoten van de heerlijke maaltijd.
Daarna was het tijd om te gaan dansen. We maakten de dansvloer onveilig. Ook Jean-Baptiste en zijn vrouw bleken echte natuurtalenten te zijn op de dansvloer. We werden voortdurend omringd door Congolese jongens. Ze wilden allemaal hun danstalent aan ons tonen. De Belgische jongens kunnen er nog wel wat van leren!

Rond elf uur wou Jean-Baptiste ons naar huis brengen. Helaas bleek toen dat het fototoestel van Sofie gestolen was. Dat was een echte domper op de avond! We keken nog rond, maar natuurlijk konden we het niet meer vinden.
Het was een mooie avond maar door het verlies van het toestel was de stemming erg bedrukt.
Hoewel de kans miniem is, hopen we stilletjes dat het toestel toch nog boven water komt.